سینمای ایران، با تکیه بر ریشه‌های تاریخی و فرهنگی خود، به خلق آثاری پرداخته است که بازتابی از زندگی و دغدغه‌های مردم این سرزمین است. ژانرهای کمدی و اجتماعی به دلیل نزدیکی به مسائل روزمره، محبوبیت بیشتری در میان مخاطبان ایرانی دارند. این فیلم‌ها با استفاده از طنز، درام و واقع‌گرایی، به نقد و بررسی شرایط اجتماعی پرداخته و به همین دلیل، همواره جایگاه ویژه‌ای در دل مخاطبان داشته‌اند.
در ادامه به معرفی 15 فیلم برتر سینمای ایران می‌پردازیم:
گاو (1349)
گاو، ساخته ارزشمند مهرجویی، نقطه عطفی در تاریخ سینمای ایران است. این فیلم که به عنوان یکی از آثار پیشرو موج نوی سینمای ایران شناخته می‌شود، روایتگر داستان تراژیک مش حسن، روستایی ساده‌ای است که تمام هستی‌اش را در گاو خود می‌بیند. دزدیده شدن گاو، نه تنها زندگی مش حسن را بلکه نظم و آرامش روستا را نیز بر هم می‌زند.
مهرجویی در این فیلم، با بهره‌گیری از نمادگرایی قوی، به بررسی مفاهیم عمیقی همچون وابستگی، هویت، و از دست دادن می‌پردازد. گاو در این فیلم، صرفاً یک حیوان نیست؛ بلکه نمادی از تمام دارایی‌های مش حسن و حتی بخشی از هویت اوست. از دست دادن گاو، در واقع از دست دادن همه چیز برای مش حسن است.
عزت‌الله انتظامی در نقش مش حسن، عمق احساسات و رنج‌های این شخصیت را به خوبی به تصویر کشیده و به یکی از ماندگارترین نقش‌آفرینی‌های تاریخ سینمای ایران تبدیل شده است.
حسن کچل (1349)
فیلم حسن کچل، نخستین تجربه سینمایی علی حاتمی است. حاتمی با انتخاب داستان‌های فولکلور و آشنایی‌زدایی از آن‌ها، روایتی نو و جذاب از فرهنگ و تاریخ ایران را به تصویر کشیده است. در فیلم حسن کچل، ما با یک روایت موزیکال و طنزآمیز از داستان‌های پریان روبه‌رو هستیم که در آن، مفاهیم عمیقی همچون عشق، مبارزه با شر و سرنوشت به شیوه‌ای ساده و قابل فهم برای مخاطب بیان می‌شود.
حاتمی با استفاده از زبان سینما و ابزارهایی چون موسیقی، شعر و طنز، به نقد رفتار و اخلاقیات جامعه‌ی معاصر می‌پردازد. او در لفافه‌ی یک داستان فانتزی، به مسائل اجتماعی و فرهنگی روز جامعه‌ی ایران اشاره می‌کند و مخاطب را به تفکر وامی‌دارد.
کمال‌الملک (1362)
علی حاتمی در فیلم کمال‌الملک، صرفا به روایت زندگی شخصی این نقاش بزرگ اکتفا نکرده است. او با زیرکی از این شخصیت تاریخی به عنوان پلی استفاده کرده تا به بررسی دقیق‌تر وضعیت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران در دوره قاجار بپردازد. حاتمی با به تصویر کشیدن دربار، مردم عادی و روابط پیچیده‌ی میان آن‌ها، تصویری جامع از جامعه آن دوره ارائه می‌دهد.
انتخاب بازیگران برجسته‌ای همچون جمشید مشایخی در نقش کمال‌الملک، عزت‌الله انتظامی در نقش ناصرالدین شاه و علی نصیریان در نقش مظفرالدین شاه، به عمق و واقع‌گرایی این اثر افزوده است. این بازیگران با بازی درخشان خود، به شخصیت‌های تاریخی جان بخشیده و مخاطب را به دنیای فیلم می‌کشانند.
یکی از ویژگی‌های بارز آثار علی حاتمی، نمایش همزمان ذات ثابت انسان و تاثیرگذاری شرایط تاریخی بر آن است. در کمال‌الملک نیز این موضوع به خوبی قابل مشاهده است. کمال‌الملک به عنوان یک هنرمند، با وجود تمام تغییرات اجتماعی و سیاسی، به دنبال بیان احساسات و ارزش‌های انسانی خود است.
متری شیش و نیم (1397)
سعید روستایی با فیلم متری شیش و نیم توانست یکی از موفق‌ترین و جنجالی‌ترین آثار سینمای ایران در سال‌های اخیر را خلق کند. این فیلم پلیسی-اجتماعی که به دنیای پیچیده و تاریک مواد مخدر می‌پردازد، با روایتی واقع‌گرایانه و بازی‌های درخشان پیمان معادی، نوید محمدزاده و پریناز ایزدیار، مخاطب را به عمق تاریکی‌های جامعه می‌کشاند.
داستان فیلم حول محور تعقیب و گریز پلیسی با یک فروشنده‌ی بزرگ مواد مخدر به نام ناصر خاکزاد می‌چرخد. در این تعقیب و گریز، ما با دنیایی مواجه می‌شویم که در آن قانون و بی‌قانونی در هم تنیده شده‌اند. از یک سو، پلیس‌هایی را می‌بینیم که برای مبارزه با مواد مخدر تلاش می‌کنند و از سوی دیگر، با دنیای پیچیده و تاریک معتادان و قاچاقچیان روبه‌رو می‌شویم.
روستایی با پرداختن به جزئیات زندگی این افراد، تصویری واقع‌گرایانه از جامعه و مشکلات آن ارائه می‌دهد. او بدون هیچ‌گونه روموزسازی، به نمایش زوایای تاریک زندگی معتادان، قاچاقچیان و حتی برخی از ماموران پلیس می‌پردازد.
متری شیش و نیم با موفقیت چشمگیری در جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی روبرو شد و جوایز متعددی را از آن خود کرد. متری شیش و نیم توانست در یازده رشته از جوایز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر نامزد شود و از این بین جایزه‌ی بهترین تدوین، صدابرداری و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را ببرد. همچنین نوید محمدزاده و سعید روستایی توانستند به ترتیب موفق به کسب بهترین بازیگر نقش مرد و بهترین کارگردان از جشنواره بین‌المللی فیلم توکیو شوند.
شنای پروانه (1398)
محمد کارت با فیلم اول خود، فیلم شنای پروانه، به عمق تاریکی‌های جامعه‌ی ایران فرو رفت. او با روایتی جسورانه و بی‌پرده، به بررسی مسائلی پرداخت که اغلب در زیر لایه‌های سطحی جامعه پنهان می‌مانند؛ مسائلی همچون خشونت، غیرت، ناموس‌پرستی و عواقب تلخ آن‌ها.
داستان فیلم حول محور یک قتل اتفاق می‌افتد و به بررسی دلایل و پیامدهای این حادثه می‌پردازد. کارت با به تصویر کشیدن دقیق فضای پایین‌شهر و قوانین نانوشته‌ی حاکم بر آن، نشان می‌دهد که چگونه در این محیط، خشونت و بزن‌بهادر بازی جایگزین قانون شده است.
فیلم شنای پروانه با روایتی سیاه و تلخ، به مخاطب شوک وارد می‌کند و او را به تفکر وامی‌دارد. کارت با استفاده از بازی‌های درخشان بازیگران، به‌ویژه امیر آقایی، طناز طبابایی و جواد عزتی، موفق شده است شخصیت‌های باورپذیر و پیچیده‌ای را خلق کند که مخاطب را درگیر خود می‌کنند.
شنای پروانه با استقبال بسیار خوب منتقدان و مخاطبان روبرو شد و جوایز متعددی را در جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی از آن خود کرد. این فیلم توانست در چهارده بخش سی و هشتمین دوره جشنواره فجر نامزد شود و شش جایزه را از آن خود کند که از بین آن‌ها می‌توان به بهترین بازیگر مکمل نقش مرد و زن (امیر آقایی و طناز طبابایی) و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران اشاره کرد.
من ترانه 15 سال دارم (1380)
فیلم سینمایی من ترانه ۱۵ سال دارم به کارگردانی رسول صدرعاملی، یکی از آثار ماندگار سینمای ایران است. این فیلم با روایتی صادقانه و تکان‌دهنده از زندگی یک دختر نوجوان در جامعه‌ای سنتی و مردسالار، به یکی از پرحاشیه‌ترین و محبوب‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران تبدیل شد.
داستان فیلم حول محور ترانه، دختری ۱۵ ساله می‌چرخد که پس از ازدواج زودهنگام و بچه‌دار شدن، توسط همسرش رها می‌شود. ترانه در مبارزه برای احقاق حقوق خود و فرزندش، با موانع بسیاری روبرو می‌شود. او باید در دادگاه‌ها و ادارات مختلف بجنگد تا بتواند شناسنامه‌ای برای فرزندش بگیرد و به عنوان یک مادر مجرد، هویت خود را تثبیت کند.
من ترانه ۱۵ سال دارم به عنوان یک فیلم اجتماعی، به بررسی مشکلات و چالش‌های زنان در جامعه‌ای می‌پردازد که قوانین و عرف‌های آن، جایگاه زن را محدود کرده است.
این فیلم با بازی درخشان ترانه علیدوستی در نقش اصلی، به یکی از موفق‌ترین فیلم‌های سین مای ایران تبدیل شد و جوایز متعددی را در جشنواره‌های داخلی از جمله سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی، فیلمنامه و بازیگر نقش اول زن را نصیب خود کند.
سنتوری (1385)
فیلم سینمایی سنتوری به کارگردانی داریوش مهرجویی، یکی از آثار ماندگار و جنجالی سینمای ایران است. این فیلم که برداشتی آزاد از رمان “عقاید یک دلقک” اثر هانریش بل محسوب می‌شود، با روایتی درونی و موسیقیایی، به بررسی مفاهیم پیچیده‌ای همچون تقابل سنت و مدرنیته، فردیت و جامعه، عشق و اعتیاد می‌پردازد.
داستان فیلم حول محور زندگی یک نوازنده سنتور به نام علی می‌چرخد که با مشکلات شخصی و اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کند. علی در تلاش است تا بین سنت‌ها و ارزش‌های جامعه و خواسته‌های شخصی خود تعادل برقرار کند. موسیقی سنتور به عنوان نمادی از سنت و فرهنگ ایرانی، در مقابل دنیای مدرن و پر از آشوب قرار می‌گیرد.
بازی درخشان بهرام رادان در نقش علی و گلشیفته فراهانی در نقش همسر او، به عمق و باورپذیری این شخصیت‌ها افزوده است. آهنگ‌های محسن چاووشی به خوبی با فضای غم‌انگیز و عاشقانه فیلم همخوانی دارد و آن را به یکی از خاطره‌انگیزترین فیلم‌های سینمای ایران تبدیل کرده است. فیلم سنتوری توانست در در بیست و پنجمی جشنواره‌ی فیلم فجر، بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را نصیب خود کند.
دختری با کفش‌های کتانی (1378)
فیلم سینمایی دختری با کفش‌های کتانی به کارگردانی رسول صدرعاملی، یکی از آثار مهم و تأثیرگذار در سینمای ایران است که به بررسی تقابل نسل جوان با سنت‌ها و قوانین جامعه می‌پردازد. این فیلم که پیش از “من ترانه ۱۵ سال دارم” ساخته شده، به نوعی پیش درآمدی بر دغدغه‌های اجتماعی صدرعاملی محسوب می‌شود.
داستان فیلم حول محور دو جوان به نام‌های آیدین و تداعی می‌چرخد که در پارک با هم آشنا می‌شوند. این آشنایی ساده، به سرعت به یک ماجراجویی پر از پیچیدگی و چالش تبدیل می‌شود. دستگیری آن‌ها توسط نیروهای انتظامی و اتهاماتی که به آن‌ها وارد می‌شود، زندگی این دو جوان را به کلی دگرگون می‌کند.
صدرعاملی در این فیلم، نشان می‌دهد که چگونه نسل جوان در تلاش برای یافتن هویت خود، با موانع بسیاری روبرو می‌شود. دختری با کفش‌های کتانی با بازی‌های درخشان پگاه آهنگرانی و مجید حاجی‌زاده، به یکی از موفق‌ترین فیلم‌های سینمای ایران در زمان خود تبدیل شد.
ابد و یک روز (1394)
سعید روستایی در فیلم ابد و یک روز، با نگاهی دقیق و بی‌رحم به زندگی روزمره خانواده‌ای کم‌بضاعت می‌پردازد. او با روایتی واقع‌گرایانه و بدون هیچ‌گونه اغراقی، مشکلات و چالش‌های این خانواده را به تصویر می‌کشد. فقر، بیکاری، اعتیاد و اختلافات خانوادگی، تنها بخشی از مشکلات این خانواده هستند که در طول فیلم به آن‌ها پرداخته می‌شود.
روستایی با استفاده از بازی‌های درخشان بازیگران، نوید محمدزاده ، پیمان معادی و پریناز ایزدیار، موفق شده است شخصیت‌هایی باورپذیر و پیچیده را خلق کند. این شخصیت‌ها با تمام وجودشان، درد و رنج زندگی را تجربه می‌کنند و تلاش می‌کنند تا در این شرایط سخت، به زندگی خود ادامه دهند.
“ابد و یک روز” با وجود روایت تلخ و واقع‌گرایانه‌اش، لحظات طنز آمیزی نیز دارد که به فیلم کمی تنوع بخشیده است. این لحظات طنز، در عین حال که باعث می‌شوند مخاطب از اوج گرفتن احساسات منفی جلوگیری کند، به او کمک می‌کنند تا با شخصیت‌های فیلم بیشتر همذات‌پنداری کند.
این فیلم با موفقیت چشمگیری روبرو شد و توانست در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر در یازده بخش نامزد شود و نه جایزه را ببرد که از مهم‌ترین این جوایز می‌توان به بهترین فیلمنامه، تدوین، کارگردانی، بازیگر نقش اول زن (پریناز ایزدیار) و بهترین فیلم از نگاه تماشگران اشاره کرد.
آژانس شیشه‌ای (1376)
فیلم سینمایی آژانس شیشه‌ای به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا، یکی از آثار ماندگار و تأثیرگذار سینمای ایران است که به دلایل متعدد همواره مورد توجه مخاطبان و منتقدان بوده است. این فیلم با روایتی دراماتیک و هیجان‌انگیز از یک گروگان‌گیری، به بررسی مسائل اجتماعی و سیاسی پیچیده‌ای می‌پردازد.
داستان فیلم حول محور دو رزمنده‌ی سابق جنگ تحمیلی می‌چرخد که با مشکلات عدیده‌ای روبرو هستند. عباس، یکی از این رزمندگان، به دلیل جراحات جنگ نیازمند درمان فوری در خارج از کشور است. حاج کاظم، همرزم قدیمی عباس، برای نجات جان دوست خود دست به اقدامی ناامیدانه می‌زند. او با گروگان‌گیری در یک آژانس هواپیمایی، تلاش می‌کند تا هزینه‌های سفر عباس را تأمین کند.
حاتمی‌کیا با ساخت این فیلم، به مسائل پیچیده‌ای همچون عشق، وطن‌دوستی، تعهد، و برخی از مشکلات اجتماعی و سیاسی پس از جنگ پرداخته است. او با روایتی تند و ریتمیک، مخاطب را درگیر درام داستان می‌کند و او را به تفکر وامی‌دارد.
آژانس شیشه‌ای با بازی‌های درخشان بازیگران، به‌ویژه پرویز پرستویی در نقش حاج کاظم، به یکی از موفق‌ترین فیلم‌های سینمای ایران تبدیل شد. این فیلم در شانزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر با کسب ۱۴ نامزدی و دریافت ۹ سیمرغ بلورین در رشته‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین بازیگر نقش مکمل زن، بهترین موسیقی متن، بهترین تدوین، و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران، و نیز یک دیپلم افتخار برای دیگر نامزد در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، به رکوردی چشم‌گیر در تاریخ جشنواره فیلم فجر دست یافت.
آدم برفی (1373)
فیلم سینمایی آدم‌برفی به کارگردانی داوود میرباقری، یکی از آثار کمدی و اجتماعی سینمای ایران است که با روایتی طنزآمیز و در عین حال تأمل‌برانگیز، به موضوع مهاجرت و تغییر هویت می‌پردازد. این فیلم که در سال ۱۳۷۳ ساخته شد، به دلیل برخی ملاحظات اجتماعی، تا سال ۱۳۷۶ اجازه اکران نیافت، اما پس از آن با استقبال گسترده مخاطبان روبرو شد و به یکی از پربیننده‌ترین فیلم‌های سینمای ایران تبدیل شد.
داستان فیلم حول محور عباس می‌چرخد که برای تحقق رویای مهاجرت به آمریکا، دست به یک اقدام عجیب و جسورانه می‌زند. او با پوشیدن لباس زنانه و تغییر هویت خود، تلاش می‌کند تا با ازدواج با یک شهروند آمریکایی، ویزای این کشور را دریافت کند. این تصمیم، عباس را در موقعیت‌های طنزآمیز و دشواری قرار می‌دهد و چالش‌های بسیاری را برای او ایجاد می‌کند.
میرباقری در این فیلم، با نگاهی طنزآمیز به موضوع مهاجرت و مشکلات ناشی از آن پرداخته است. او با استفاده از بازی درخشان اکبر عبدی در نقش عباس، موفق شده است یک کمدی جذاب و در عین حال تأمل‌برانگیز خلق کند.
جدایی نادر از سیمین (1389)
فیلم جدایی نادر از سیمین ساخته اصغر فرهادی، یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین آثار سینمای ایران در سال‌های اخیر است. این فیلم که در سال ۲۰۱۲ موفق به کسب جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان شد، به داستانی ساده اما پیچیده می‌پردازد: بحران یک خانواده ایرانی که در آستانه‌ی جدایی قرار دارند.
داستان فیلم حول محور نادر و سیمین می‌چرخد؛ زوجی که به دلیل اختلاف نظر بر سر مهاجرت و مراقبت از پدر بیمار نادر، تصمیم به جدایی می‌گیرند. این تصمیم ساده، زنجیره‌ای از اتفاقات تلخ را به دنبال دارد که زندگی چند خانواده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فرهادی با مهارت تمام، این داستان را روایت می‌کند و به بررسی پیچیدگی‌های روابط انسانی، مسائل اجتماعی و فرهنگی ایران معاصر می‌پردازد.
یکی از ویژگی‌های بارز این فیلم، پرداختن به لایه‌های زیرین شخصیت‌ها و روایت‌های آن‌هاست. هر یک از شخصیت‌های فیلم، دیدگاه‌ها، مشکلات و انگیزه‌های خاص خود را دارند. فرهادی با دیالوگ‌نویسی دقیق و بازی‌های درخشان بازیگران، از جمله پیمان معادی، لیلا حاتمی و شهاب حسینی موفق شده است شخصیت‌هایی باورپذیر و چندبعدی خلق کند.
جدایی نادر از سیمین فراتر از یک درام خانوادگی، به نقد ساختارهای اجتماعی و فرهنگی ایران می‌پردازد. فیلم به موضوعاتی همچون طبقات اجتماعی، نقش زنان، اخلاق و عدالت اجتماعی می‌پردازد و مخاطب را به تفکر وامی‌دارد.
مهمان مامان (1382)
فیلم سینمایی مهمان مامان به کارگردانی داریوش مهرجویی، یکی از آثار ماندگار سینمای ایران است که با روایتی طنزآمیز و در عین حال واقع‌گرایانه، به بررسی مشکلات و چالش‌های زندگی روزمره یک خانواده کم‌درآمد می‌پردازد. این فیلم با خلق موقعیت‌های کمدی و دیالوگ‌های بامزه، لحظات شاد و مفرحی را برای مخاطب رقم می‌زند و در عین حال، به موضوعات اجتماعی مهمی همچون فقر، نابرابری و تلاش برای حفظ آبرو می‌پردازد.
داستان فیلم حول محور یک خانواده‌ی بزرگ و پرجمعیت می‌چرخد که در یک خانه‌ی قدیمی زندگی می‌کنند. آن‌ها با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند و برای تأمین مخارج زندگی با دشواری‌های زیادی روبرو هستند. با این حال، وقتی خبر آمدن مهمانی به خانه آن‌ها می‌رسد، همه اعضای خانواده تلاش می‌کنند تا با استفاده از تمام امکانات و منابع موجود، مهمانی‌ای در خور شأن برگزار کنند. این تلاش‌ها، موقعیت‌های طنزآمیز و دراماتیکی را خلق می‌کند که نشان‌دهنده‌ی همبستگی و همدلی اعضای خانواده در شرایط سخت است.
یکی از ویژگی‌های بارز فیلم مهمان مامان، بازی‌های درخشان بازیگران آن از جمله پارسا پیروزفر، امین حیایی، گلاب آدینه، حسن پورشیرازی و نسرین مقانلو است. بازیگران با خلق شخصیت‌هایی باورپذیر و پرداختن به جزئیات، به زنده شدن داستان کمک کرده‌اند. دیالوگ‌های فیلم نیز بسیار طبیعی و روان هستند و به خوبی بیانگر فرهنگ و زبان مردم کوچه و بازار است.
این فیلم توانست در بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین فیلم را دریافت کرد.
درباره الی (1387)
فیلم سینمایی درباره الی به کارگردانی اصغر فرهادی، نقطه عطفی در کارنامه هنری اوست. این فیلم با روایتی پیچیده و پر از تعلیق، به بررسی تأثیر دروغ بر روابط انسانی و سرنوشت افراد می‌پردازد.
داستان فیلم در یک سفر تفریحی به شمال کشور رخ می‌دهد. گروهی از دوستان که قصد دارند برای احمد (با بازی شهاب حسینی)، یکی از اعضای گروه، همسری پیدا کنند، با خود دو دختر جوان به نام‌های سپیده (با بازی گلشیفته فراهانی) و الی (با بازی ترانه علیدوستی) را همراه می‌آورند. اما ناپدید شدن ناگهانی الی، آرامش این سفر را بر هم می‌زند و به تدریج حقایق پنهان پشت این ماجرا آشکار می‌شود.
فرهادی در فیلم درباره الی به بررسی تأثیر دروغ‌های کوچک بر ایجاد حوادث بزرگ و تغییر سرنوشت شخصیت‌ها می‌پردازد. او با ظرافت تمام، شخصیت‌هایی پیچیده و چندبعدی را خلق می‌کند که هر کدام انگیزه‌ها و اهداف پنهانی دارند. دیالوگ‌های فیلم بسیار دقیق و حساب شده هستند و با پیشرفت داستان، لایه‌های جدیدی از شخصیت‌ها و روابط آن‌ها آشکار می‌شود.
درباره الی با اکران در ایران با استقبال گسترده‌ای روبرو شد و به یکی از پربیننده‌ترین فیلم‌های آن سال تبدیل شد. این فیلم همچنین در جشنواره‌های بین‌المللی نیز بسیار موفق بود و جوایز متعددی را از آن خود کرد.
یکی از ویژگی‌های بارز این فیلم، پایان‌بندی باز آن است که به مخاطب اجازه می‌دهد تا خود به تفسیر اتفاقات بپردازد و به پرسش‌های بی‌پاسخ فیلم پاسخ دهد.
اجاره‌نشین‌ها (1365)
فیلم سینمایی اجاره‌نشین‌ها به کارگردانی داریوش مهرجویی، یکی از آثار ماندگار و تأثیرگذار سینمای ایران است که همواره مورد توجه مخاطبان و منتقدان بوده است. این فیلم با روایتی طنزآمیز و در عین حال واقع‌گرایانه، به بررسی مشکلات و چالش‌های زندگی روزمره گروهی از اجاره‌نشینان در یک آپارتمان فرسوده می‌پردازد.
داستان فیلم حول محور اختلافات بین اهالی آپارتمان و مباشر مالک می‌چرخد. هر یک از ساکنان این آپارتمان با مشکلات و دغدغه‌های خاص خود دست و پنجه نرم می‌کنند و در عین حال، به دنبال منافع شخصی خود هستند. مهرجویی با نگاهی طنزآمیز و تیزبین، به بررسی روابط بین‌فردی، مسائل اجتماعی و مشکلات اقتصادی این گروه از مردم می‌پردازد.
یکی از ویژگی‌های بارز فیلم اجاره‌نشین‌ها، استفاده از بازیگران متعدد از جمله اکبر عبدی، حمیده خیرآبادی، عزت‌الله انتظامی، ایرج راد، رضا رویگری و فردوس کاویانی و خلق شخصیت‌های باورپذیر است. هر یک از شخصیت‌های فیلم، نماینده قشری از جامعه هستند و مشکلات و دغدغه‌های خاص خود را دارند. مهرجویی با پرداختن به جزئیات زندگی این شخصیت‌ها، توانسته است تصویری واقعی و ملموس از زندگی در حاشیه‌ی شهر را به نمایش بگذارد.
منبع: ویکیدا.
