Son 30 yıldır, birkaç istisna dışında her Pazartesi bir test sürüşü için ‘haftanın yeni aracını’ alıyorum. Geçen Pazartesi, biraz alışılmadık bir şey oldu. Araba yoluma elektrikli bir Kia Niro park ettim.
Şöyle diyebilirsiniz: “Öyleyse ne? Bay Köşe Yazarı, elektrikli bir arabaya ilk kez sahip olmuyorsunuz.”
Kia Niro
Haklısın, bu bir EV’yi ilk deneyişim değil ve bu süreçte format hakkında birkaç şey öğrendim. Ama bu Niro bana ortalama bir elektrikli arabadan çok daha fazla sır verecek çünkü Kia Kanada onu bana bir yıllığına ödünç vermeyi kabul etti. Şimdi bu özel.
Önümüzdeki 12 ay boyunca, bu Kia Niro ve ben, yedi günlük düzenli test sürüşlerinin asla izin vermediği bir ilişki kuracağız.
Kia Niro
Sanayi Devrimi’nin emekleme döneminde olduğu bu işe ilk başladığım zamanki kadar heyecanlıyım. Aynı aracı dört mevsim boyunca, özellikle bir EV’de test edebilmek, bu nadir bir fırsat. Giderek daha fazla Kanadalı – ve özellikle Quebecliler – ulaşım ihtiyaçları için elektriğe yöneliyor; diğerleri buna karşı temkinli kalır. Tamamen elektrikli dönüştürücülerin neden bu kadar inançlı olduklarını öğrenebileceğim ve diğer sürücüleri endişelendiren ana soruların kalbine ulaşabileceğim.
Çok fazla soru
Kış, Kanada’yı beyaz ceketiyle kapladığında aracın özerkliği gerçekten etkileniyor mu?
Titremiyorken bile, az çok uzaktaki hedefime varmadan önce arabayı şarj etmek için hiçliğin ortasında kaç tane zorunlu kahve molası vermem gerekecek?
Bir EV sahibi ne tür mekanik veya bakım sorunlarıyla karşılaşır?
2021 Kia Niro
Bunların geldiği yerde çok daha fazlası var. Kısacası, Kia Canada’nın bu meydan okumayı kabul etmesi beni heyecanlandırdı. Şirketin muhasebecilerinin bu uzun vadeli kredinin karlılığını ölçmek için bazı kesin hesaplamalar yaptıklarından bir an bile şüphem yok, yani Auto123 için serimin ürettiği görünürlük ile fob’u geri verdiğimde aracın amortismanı karşılaştırıldığında. 2022 yazı. Ayrıca, yarattığı basının her zaman olumlu olacağının garantisi yok – bir noktada olumsuz bir şey bulabilirim.
Öte yandan, nadiren kötü biriyimdir. Ben daha çok yapıcı bir yorumcuyum.
Düşlerimde o sırada Emiliano ortaya çıktı.
Erkenci danışmanım
Emiliano iki blok ötede yaşıyor ve sık sık benim evimde oluyor. Daha doğrusu, garajımın etrafında pusuya yatmayı seviyor. Bir otomotiv gazetecisi olarak işimin sık sık araba değiştirmemi gerektirdiğini biliyor. Ve Emiliano arabaları sever.
Bunun için, 11 yaşındaki bir çocuğun ateşli beyninde muhtemelen birbirine karışan ve bir araya gelen her türlü neden var, ancak en önemlisi bana açık görünüyor: delikanlının babasına daha yakın hissetmesinin bir yolu, bir Ford bayisinde servis teknisyeni.
Yavaş yavaş o babanın adının Manuel olduğunu ve Emiliano’nun en küçüğü olmak üzere tek başına üç çocuk yetiştirdiğini öğrendim. Ailesi Şili’den Quebec’e taşındıktan birkaç yıl sonra annesi kanserden öldü. Tüm bunları öğrenmem uzun zaman aldı çünkü Emiliano kimseye güvenecek biri değil. Onu kabuğundan çıkaran tek konu arabalardır.
Ve arabalar garajımın turnikelerinden sürekli gelip geçtiğinden, genç adam yakın çevrede takılmanın zaman geçirmek için harika bir yol olduğuna karar verdi. Önümüzdeki birkaç gün boyunca hangi arabayı test edeceğimi kendi gözleriyle görmediği bir hafta bile geçmiyor.
